საახალწლო ტრადიციები ფშავ-ხევსურეთში

ძველი ხევსურული ჩვეულებით მეკვლეეები ახალწლის ღამეს ხატში თეთრად ათენებდნენ. გათენებულზე კი სამეკვლო ოჯახებში წასასვლელად ემზადებოდნენ. ვახშამად ჰქონდათ ხინკალი ან კეცეული. საახალწლოდ იმდენ პურს აცხობდნენ, რამდენი წევრიც იყო ოჯახში. დიასახლისი მიცვალებულისათვის „დასდებდა სახელს“, იტყოდა შენდობას, დადგამდა ტაბლას, დაჭრიდა კეცეულებს, ჯამებით ჩადგამდა ერბოს, ტაბლას მთელი ოჯახი შემოუსხდებოდა და იწყებოდა ლხინი. ფშავში ახალ წელს ახალი სამოსით ეგებებოდნენ, ოჯახის დასუფთავებას ადრიანად იწყებდნენ, რომ უსუფთაობა არ დაკვებებოდათ. წინა დღეს აცხობდნენ „ბედისკვერას“. ამზადებდნენ ქადებს, თაფლს, ერბოში არეულს, თხილს, კაკალსა და სხვა ხილეულს, ხინკალსა და მწვადებს. მეკვლედ ირჩევდნენ კეთილ და ხალხისათვის სასარგებლოადამიანს. დახვდებოდნენ კარების ზღურბლთან და მისცემდნენ ხელში „ბედისკვერას“, რომელსაც მეკვლე სახლში სამჯერ შეაგორებდა. თუ პირქვე დაეცემოდა, კარგის ნიშნად მიიჩნევდნენ, ხოლო თუ გულაღმა - ავის ნიშნად. ამის შემდეგ მეკვლე სახლში შედიოდა დაილოცებოდა შემდეგი სიტყვებით: „შემოვდგი ფეხი, გწყალობდეთ ღმერთი, ფეხი ჩემი - კვალი ანგელოზისა, შეგეწიოთ ჩვენი ანგელოზები, გიცავდეთ და გფარავდეთ, დაესწარით მრავალ ახალწელს მშვიდობით და სიხარულით“. ამოიღებდა ჯიბიდან შაქრის ნატეხს ან ვაშლის ნაჭრებს და ოჯახის წევრებს ჩამოურიგებდა, თან ეტყოდა: „ასე ტკვილად დამიბერდითო“. მეკვლის მისვლამდე ერთმანეთთან არავინ მიდიოდა. შემდეგ მიიწვევდნენ ხევის ბერს ან მის თანაშემწეს და დაკლავდნენ „სამღთოს“ (ცხვარს ან ხარს). მიიწვევდნენ მეზობლებსაც, მოხარშავდნენ ხინკალს, ხორცს და შეწვავდნენ მწვადებს. ხევსურები ახალ წელს "წელწადს" უწოდებენ და მას დიდი სამზადისით ეგებებიან. ოჯახებში საახალწლო არაყს ხდიან, ხატში დასტურები ლუდს ხარშავენ. დიასახლისი საახალწლო კვერებს აცხობს. ყველაზე დიდი სამეკვლეო კვერია, რომელზედაც გამოსახულია ჯვარი, კაცი, სახნისი, ხარი, ძროხა, ცხენი, ქერის თავთავი და სხვა. სამეკვლეო კვერს გამოცხობის დროს უცქერიან და, რომელი გამოსახულებაც აიწევს, იმ წელიწადს ის იქნება მრავალი და დოვლათიანი. შემდეგ დიასახლისი ოჯახის ყველა წევრისათვის აცხობს ბედისკვერებს: თითოეულს თავისი ნიშანი აზის და გამოცხობის დროს, ვისიც აფუვდება, ისბედიანი და ყისმათიანი იქნებაო. ახალ წელიწადს მამაკაცები ხატში იკრიბებიან და აქ ხატის დარბაზში დროს სმასა და მოლხენაში ატარებენ. მამლის პირველი ყივილისას დიასახლისი დგება, ჯალაბს ნაყრად (საგზლად) ხმიადს გამოუცხობს, ხონჩაზე დადებს და მას კერის პირზე მიდგამს, გარშემო თაფლ-ერბოიან ჯამებს შემოუმწკრივებს. ოჯახიდან ერთი წყალზე წავა, თან "ნაყრს" - ყველს და პურს წაიღებს. იქ წყალში ჩააგდებს და სამჯერ იტყვის: "წყალო, ნაყრი მოგიტანე, ბედი გამომაყოლეო." ამ წყალსაც დიასახლისი სუფრასთან მიდგამს, სუფრას სახელს შესდებს და დაილოცება. ამის შემდეგ ოჯახის წევრებს თაფლს და ხილს შეაჭმევს, "დააბერებს" დაერთმანეთს ეტყვიან: "ეგრემც ტკბილად დამიბერდიო". გადმოიღებენ ხმიადებს, წვნიან ჯამებს და საუზმობენ. ოჯახი უცდის წინა ღამეს ხატში წასული ღამისმთევლების გამობრუნებას, მეკვლეს შემოსვლას და ოჯახიდან არავინ გადის. დიასახლისი ქვაბსჩამოჰკიდებს და ხინკლის კეთებას შეუდგებიან.

საახალწლო ტრადიციები საქართველოში

ყველა ქვეყანაში ახალ წელს განსხვავებულად ხვდებიან. ალბათ გაინტერესებთ, როგორ ხვდებოდნენ ახალწელიწადს ჩვენში?
ვახუშტი ბატონიშვილის აღწერით, სამეფო კარზე ახალ წელს, ცისკრის ლოცვის დაწყებამდე, მეფესთან მეკვლედ მიდიოდა ჭყონდიდელი, მიუბრძანებდა ჯვარსა და ხატს და მეფესა და დედოფალს სამეფო სამკაულსა და შაქარს მიუტანდა. წირვის შემდეგ კი მეფეს ეახლებოდნენ ერისთავნი და ვაზირნი თავ-თავიანთი ძღვენით. მეფეს მრავალჟამიერ სიცოცხლეს და ჯანმრთელობას უსურვებდნენ, რის შემდეგაც სასახლეში დიდი ნადიმი იმართებოდა.
სამეფო სასახლის მახლობლად იმ დღეს მოიტყუებდნენ ნადირს: მელიებს, ტურებს, მგლებს და დაამწყვდევდნენ. მეორე დღეს გამოუშვებდნენ დამწყვდეულ ცხოველებს და მეფე და დიდებულნი იწყებდნენ მათზე ნადირობას, რის შემდეგაც გამხიარულებულნი ბრუნდებოდნენ შინ.
ასეთი იყო სამეფო კარის საახალწლო ზეიმი. მაგრამ როგორ ხვდებოდა ამ დღესასწაულს ხალხი?
ქართლში ახალი წლის წინა დღეს იწყებდნენ პურის ცხობას. რამდენი კაციც იყო ოჯახში, იმდენ ჩამიჩიან პურს დააკრავდნენ. ახალ წელიწადს ყველა თავის პურს გატეხავდა. ყველა პურს თავისი ნიშანი ჰქონდა: ზოგს ორი ჩამიჩი, ზოგს სამი, ზოგს ოთხი. ბედის პურებს კიდობანში ჩააწყობდნენ. წვრილებს ხახალაზე დააწყობდნენ. ამ ხახალაზე დადებდნენ ცივად მოხარშულ დედალს და ღორის თავს, ჩამიჩს, ჩურჩხელას, ვაშლებს, ერთ თეფშ გოზინაყს, საღვინით ღვინოს მიუდგამდნენ და ჩარექით არაყს. განთიადისას სახლის უფროსი გადიოდა გარეთ და სახლს სამჯერ შემოუვლიდა, შემოსული სახლობას ახალ წელს მიულოცავდა. შემდეგ ჩამოივლიდა პურჩაყრილი ჯამით და თითო ლუკმას ჩაუდებდა ყველას პირში ამ სიტყვებით: „დაესწარით მრავალ ახალ წელიწადს! როგორც პურისა და ღვინის სახელი არ დაილევა, ისე თქვენი სახელი არ დაილიოს!“ გარეთ რომ გავიდოდნენ, შემოსვლისას თითო ღერ შეშას შემოიტანდნენ, ნაკვერჩხლებს გაწი-გამოწევდნენ და ნაპერწკლების დაყრისას იტყოდნენ: ამდენი ქათამი, ამდენი ბატი, ამდენი ინდაური გამეზარდოსო. ასეთივე ტრადიციები იცოდნენ კახეთშიც.
საინგილოში შუა ღამისას დიასახლისი იწყებდა ძაფის რთვას. საქმეს რომ მორჩებოდა, ის და ოჯახის უფროსი მივიდოდნენ მძინარე შვილებთან და მაჯებზე ძაფებს შემოახვევდნენ. ძაფს ახვევდნენ დედაბოძსაც, თუნგს და სხვა ჭურჭელს. ეს ძაფი მოგვაგონებს რგოლს, რომელიც ძველთაგანვე ცნობილია, როგორც სიმბოლო ღვთის დაუსაბამობისა და ერთარსობისა. განთიადისას მოდიოდა მეკვლე. მის კაკუნზე შიგნიდან გასძახებდნენ, რა მოგაქვსო, რაზეც მეკვლე პასუხობდა: წყალი, წყალობაო. გაუღებდნენ კარს, შემოვიდოდა მეკვლე (მეკვლე ოჯახის უფროსი იყო ხოლმე). შემოუსხდებოდნენ სუფრას. სახლის უფალი ჭერიდან ჩამოიღებდა კაკლის ტოტებს, ყველას თითო-თითო ტოტს ჩამოურიგებდა, ერთს თვითონ დაიტოვებდა და იმით კერას შემოუტყლაშუნებდა. დაამზადებდნენ ხონჩას, რომელზეც აწყობდნენ პურებს, ნაზუქებს, ჯამით დებდნენ თაფლს, ერბოს, არიწით კი ღვინოს, ბამბის წითელ და თეთრ ძაფებს და ყველანი ერთად გასწევდნენ ვენახისაკენ. მივიდოდნენ კარგი მოსავლის მომცემ ერთ ვაზის ძირთან, რომელსაც ოჯახის უფროსი ჯერ გასხლავდა, მერე ააგებდა, ჭიგოების ჩასმის დროს მიწას ღვინით მოალბობდა. შემდეგ ვაზის ძირში დაკლავდა წითელ მამალს და მის ფრთებს ძაფით ვაზზე მიაკრავდა, თან იტყოდა: „ღმერთო, ქურმუხის საყდარო, შენ ნუ მოგვაკლებ ქვევრებში წითელ ღვინოსა“.
ძველი ხევსურული ჩვეულებით მეკვლეეები ახალწლის ღამეს ხატში თეთრად ათენებდნენ. გათენებულზე კი სამეკვლო ოჯახებში წასასვლელად ემზადებოდნენ. ვახშამად ჰქონდათ ხინკალი ან კეცეული. საახალწლოდ იმდენ პურს აცხობდნენ, რამდენი წევრიც იყო ოჯახში. დიასახლისი მიცვალებულისათვის „დასდებდა სახელს“, იტყოდა შენდობას, დადგამდა ტაბლას, დაჭრიდა კეცეულებს, ჯამებით ჩადგამდა ერბოს, ტაბლას მთელი ოჯახი შემოუსხდებოდა და იწყებოდა ლხინი.
ფშავში ახალ წელს ახალი სამოსით ეგებებოდნენ, ოჯახის დასუფთავებას ადრიანად იწყებდნენ, რომ უსუფთაობა არ დაკვებებოდათ. წინა დღეს აცხობდნენ „ბედისკვერას“. ამზადებდნენ ქადებს, თაფლს, ერბოში არეულს, თხილს, კაკალსა და სხვა ხილეულს, ხინკალსა და მწვადებს. მეკვლედ ირჩევდნენ კეთილ და ხალხისათვის სასარგებლო ადამიანს. დახვდებოდნენ კარების ზღურბლთან და მისცემდნენ ხელში „ბედისკვერას“, რომელსაც მეკვლე სახლში სამჯერ შეაგორებდა. თუ პირქვე დაეცემოდა, კარგის ნიშნად მიიჩნევდნენ, ხოლო თუ გულაღმა - ავის ნიშნად. ამის შემდეგ მეკვლე სახლში შედიოდა და ილოცებოდა შემდეგი სიტყვებით: „შემოვდგი ფეხი, გწყალობდეთ ღმერთი, ფეხი ჩემი - კვალი ანგელოზისა, შეგეწიოთ ჩვენი ანგელოზები, გიცავდეთ და გფარავდეთ, დაესწარით მრავალ ახალწელს მშვიდობით და სიხარულით“. ამოიღებდა ჯიბიდან შაქრის ნატეხს ან ვაშლის ნაჭრებს და ოჯახის წევრებს ჩამოურიგებდა, თან ეტყოდა: „ასე ტკვილად დამიბერდითო“. მეკვლის მისვლამდე ერთმანეთთან არავინ მიდიოდა. შემდეგ მიიწვევდნენ ხევის ბერს ან მის თანაშემწეს და დაკლავდნენ „სამღთოს“ (ცხვარს ან ხარს). მიიწვევდნენ მეზობლებსაც, მოხარშავდნენ ხინკალს, ხორცს და შეწვავდნენ მწვადებს.
თუშეთში ერთი გვარის ხალხი იკრიბებოდა და პურით, ლუდითა და არყით მართავდნენ ლხინს.
მესხეთ-ჯავახეთში ახალი წლის წინა დღეს დიდ ფაცი-ფუცში იყვნენ. ამ დღეს თითოეული ოჯახის უფროსი თავს ვალდებულად თვლიდა მეზობლებში გაცემული ნივთები სახლში დაებრუნებინა, რათა ბარაქა სხვის ოჯახში არ დარჩენილიყო. მეკვლე ყველას თავისი ჰყავდა. ის შესაფერისი ტაბლით მიდიოდა ოჯახში და ულოცავდა ახალ წელს. მეკვლის მისვლამდე ერთმანეთის სახლებში არ მიდიოდნენ.
იმერეთში ახალი წლის დღესასწაულისათვის საგანგებოდ მზადდეობდა საახალწლო ჩიჩილაკი და ხონჩა. ჩიჩილაკს სუროს ფოთლებით, ტკბილეულით, ხილითა და ვერცხლის ფულებით რთავდნენ, ხონჩაზე კი უამრავი ნუგბარი ხილი ეწყო. ოჯახის უფროსი დატვირთული ხონჩით მიადგებოდა ჭიშკარს და ახალი წლის დადგომას ახარებდა შინაურებს. - რა მოგაქვს? - გამოსძახებდნენ შინიდან. - სიხარული, ბედნიერება, ჯანმრთელობა, სიკეთე, სიუხვე და სიტკბო, - პასუხობდა იგი. სახლში შესული კი ხილსა და ტკბილეულს ოჯახის წევრებს ურიგებდა. ახალი წლის ღამეს თავქვეშ ამოიდებდნენ შაქრის ნატეხს, რომელიც მამლის ყივილამდე უნდა ეჭამათ.
რაჭის დაბა-სოფლებში დიასახლისები აცხობდნენ ბასილას, ხაჭაპურებს, ქადებს. დილით, ვინც ადრე გაიღვიძებდა, გაიტანდა ბასილას გარეთ, მივიდოდა მარხილთან, მოწყვეტდა თხილის კოკორს, დაადებდა ბასილას და ისევ შებრუნდებოდა სახლში ამ სიტყვებით: „შემოვდგი ფეხი, გწყალობდეთ ღმერთი, მოვიდა ახალი წელიწადი შეძენისა, მომგობისა, ფეხი ჩემი, კვალი ანგელოზისა, მრავალ ამ დღეს დაესწარით ცოლით, შვილით“. ბასილას მაგიდაზე დადებდა, დიასახლისები კი ქმარ-შვილს ჩურჩხელებს ჩამოურიგებდნენ და ულოცავდნენ. დილას წირვაზე მიდიოდნენ. წირვის დასრულების შემდეგ სუფრას მიუსხდებოდნენ და მხიარულობდნენ.
გურიაში გააკეთებდნენ ჩიჩილაკს, გამოიტანდნენ გარეთ, თან მიჰქონდათ ღვინო და ღომი. მივიდოდნენ კარებთან, მამაკაცი დაიძახებდა: „კარი გამიღე!“ სახლიდან გამოსძახებდნენ: „რა მოგაქვს?“ მამაკაცი პასუხობდა: „მობრძანდება წმინდა ბასილი (წმინდა ბასილი დიდის ხსენებას მართლმადიდებელი ეკლესია სწორედ ახალ წელს 1 იანვარს, ახალი სტილით 14 იანვარს აღნიშნავს), მას მოაქვს ღვთისა და ბატონის მოწყალება, კაცთა მშვიდობა, ოქრო და ვერცხლი, თვალი და მარგალიტი, პური და ღვინო“. სამგზის დალოცვის შემდეგ შედიოდა სახლში და იწყებდა ლოცვას, შემოატარებდა ჩიჩილაკს სახლში სამჯერ და ერთ კუთხეში ჩამოკიდებდა.
სამეგრელოში ყოველი ოჯახიდან რამოდენიმეჯერ გაისროდნენ თოფს. გათენებისას ოჯახის უფროსი აიღებდა ხელში ჩიჩილაკს და გარეთ გავიდოდა. შემდეგ მოადგებოდა კარებს და დაიძახებდა, კარი გამიღეთო. შინიდან ეკითხებოდნენ, რა მოგაქვსო, რაზეც ოჯახის უფროსი პასუხობდა: „წმინდა ბასილის წყალობა, კაცთა სიმართლე და დღეგრძელობა, ოჯახის აშენება, ოქრო, ვერცხლი, პირუტყვების გამრავლება“ და სხვა ამგვარს. ამ დალოცვას გაიმეორებდა სამჯერ და შევიდოდა სახლში. მიულოცავდა ოჯახის წევრებს ახალ წელს. შემდეგ ჩიჩილაკს შემოატარებდა ბოსელში, მარანში, სასიმინდეში. მერე სადილობამდე დადიოდნენ მეზობლებთან და ერთმანეთს ახალი წლის დადგომას ულოცავდნენ კანფეტებით, შაქარყინულითა და სხვა ტკბილეულით.
აფხაზეთში ახალი წლის წინა დღეს ამზადებდნენ საჭმელსა და სასმელს. დაკლავდნენ ძროხას ან თხას და იმდენ მამალს, რამდენი მამრობითი სქესის სულიც იყო ოჯახში. ახალწელიწადს ერთმანეთს სტუმრობდნენ და ულოცავდნენ დღესასწაულს.
სვანეთში ახალი წლის წინა ღამეს აცხობდნენ ბევრ ყველიან პურს, რომელთაგან ერთი იყო დიდი და შუაში ჯვარი ჰქონდა გამოსახული. გიდელაში ჩააწყობდნენ თაფლს, ყველს, ხორცსა და სხვა სანოვაგეს და კარებთან ჰკიდებდნენ, რომ მაკვლიელს მზად დახვედროდა. როგორც კი ირიჟრაჟებდა, ოჯახის უფროსი ადგებოდა, ცეცხლს დაანთებდა, გააღვიძებდა დიასახლისს, დიასახლისი კი შვილს. მერე მამაკაცი ახსნიდა ხარს, მოაბამდა რქებში ბაწარს და გაუძღვებოდა წინ. ბავშვი ხარს მისდევდა, დედას გიდელი ეკიდა ზურგზე. სანამ სახლში არ დაბრუნდებოდნენ, ერთმანეთს არ უნდა დალაპარაკებოდნენ. მივიდოდნენ წყაროსთან, ხარს წყალს დაალევინებდნენ. ოჯახის მეკვლეებს მდინარიდან წყალი მოჰქონდათ. ამის შემდეგ მიდიოდნენ კალოზე, დადგამდნენ თოვლის ზვინს, შუაში ნაძვის ხეს ჩაურჭობდნენ. როცა მეკვლე მოვიდოდა, დაიძახებდა, კარი გამიღეთ, ღვთისა და ხელმწიფის წყალობა მომაქვსო, შევიდოდა სახლში, სამჯერ შემოუვლიდა, სამჯერ დაილოცებოდა, აიღებდა დიდ ჯვრიან ბედის პურს, დააწყობდა მასზე ყველა, ხორცს, თაფლს, პურსა და ვერცხლს, ჩამოუვლიდა და ოჯახის ყველა წევრს სათითაოდ მიულოცავდა ახალი წლის დადგომას.

NEW YEAR IN ITALY

New Year History

The New Year is one of the oldest festivals of the world, dating back to the pre historic era. The New Year History itself forms an extensive area of study. The history of New Year has undergone a series of changes over the ages to achieve its global form. The urge of celebrating New Year as a vibrant festivity emerged at the dawn of civilization. At present, New Year is celebrated on January 1 and it had been an essential part of the cultural and traditional practices of the different communities inhabiting the world. This had been the practice for the last few centuries but the New Year History had its root to yet far off times. Therefore, this is the principal reason that the New Year traditions vary from country to country. The earliest instance of New Year is found in Mesopotamian culture. It was about 2000 BC, when the people of Babylon used to observe New Year celebrations on the day of the Vernal Equinox that is during the middle of March. It was the Romans, who recognized March 1 as New Year Day in their calendar. At that time there were only ten calendar months beginning from March. The relevance of this fact can still be seen in the names of some months, which were been set according to their respective sequences in the calendar. As in the calendar of the present time the months from September to December are placed as the ninth, tenth, eleventh and twelfth months respectively, previously they were positioned as the seventh, eighth, ninth and the tenth months. In Latin, ‘Septem’ means, seven, ‘Octo’ means, eight, ‘Novem’ means, ninth and ‘Decem’ means ten. The Roman calendar also passed through an array of rectifications. The calendar was attributed with the months of January and February in 153 BC, by Numa Pontilius, the second Roman king. Thus the festival of New Year got shifted to the month of January for the first time, although people carried on observing New Year on March 1 for quite a long time after that.
This is still not the end of the New Year History. Several new calendars were been devised. Julius Caesar implemented the Julian calendar which was created based on the solar system whereas the previous calendar were based on the lunar cycle. The Christianity has added up new meaning to the New Year Celebration by lionizing the Christmas Day, the Annunciation Day and The Easter as New Year Day at various times. There had also been times when January 1 had been abolished to be celebrated as New Year altogether. It was in the Gregorian calendar established by Pope Gregory XII , New Year was firmly positioned on January 1. It was readily accepted by the Catholics and then by the Protestants and soon became a holiday recognized by the entire world slowly and steadily.

New Year Tradition in Italy
New Year is the time of joy and merriment in Italy. It is one of the main festivals in the country and is celebrated by millions of people. The country is known for rich culture and tradition and lots of New Year traditions in Italy bring out the rich culture that is associated with various festivals in the country. Italians are holy people and known for piousness towards their religion. Thousands of people gather at the churches and cathedrals to attend the midnight mass to welcome the year ahead. This is considered to be one of the main New Year traditions in Italy. Thousands of people also attend at Vatican City. Lighting fireworks also ranks among the important New Year traditions in Italy. The night sky is lit with beautiful fireworks of various types. Major fireworks competitions are also held in the major cities like Rome, Milan, and Florence and so on. The best display of fireworks during New Year takes place in the city of Naples. Fire crackers in Italy are known as petards. The fire works are considered auspicious as they drive out the evil forces of the previous year and welcome the year ahead with lights.
Italians love dancing and as such it is one of the major New Year traditions in Italy. Thousands of people come out in the streets and indulge in dancing and merrymaking. The nightclubs and the bars are flooded with people. Young people and women dress themselves in bright colors and take part in the dancing celebrations. Another well known New Year tradition in Italy is that people throw old materials like old utensils, furniture and clothes out of the window. This is supposed to bring good luck for the coming year and throw out the misfortunes of the previous year. Another important ritual is to burn the Yule Log, which is lit all through the night till the coming of the New Year. Various functions and cultural and recreational activities are also held during New Year celebrations in Italy. The theaters and movie halls are flooded with people. In the towns, villages and rural areas, traditional music and dance performances are also held. Overall, the New Year traditions in Italy bring out the charm and vibrancy of the festival.

Glasgow Coledonian University

About the University
Dynamic and diverse
Glasgow Caledonian University has become one of the largest universities in Scotland with nearly 17,000 students. The campus is self–contained and situated right in the heart of the lively city of Glasgow.
The University is made up of seven academic schools in the areas of business, health and science and technology. Caledonian Business School has a fine reputation for developing innovative programmes in areas such as Risk Management, E-Business and International Fashion Marketing. Our schools contain state-of-the-art laboratories and a number of renowned centres of excellence.
Close-knit community
Glasgow Caledonian University attracts students from a wide range of backgrounds, from local school leavers to PhD students from all over the world. We pride ourselves on providing a friendly, modern and effective learning environment for all of our students.
Our strong commitment to increasing access to study and lifelong learning is illustrated by the fact that we have over 4,000 mature students and the largest number of part-time students in Scotland. If you choose to study at Glasgow Caledonian University, you will benefit from the university’s worldwide profile and have the opportunity to meet and get to know some of the many international students who are studying with us.
Our international students come from over 100 different countries throughout the world and bring with them a diversity and enthusiasm which undoubtedly enriches the Caledonian experience for everyone.
High-quality teaching
Glasgow Caledonian University has a well established reputation for providing high-quality teaching, learning and research which dates back throughout its founding institutions to 1875. All of our programmes are designed to offer students an effective combination of academic study and practical experience. In addition, students have the opportunity to develop a range of transferable skills essential for future career development, such as computing, foreign languages and communication skills.
Putting employability first
We offer a wide range of programmes, all of which have a strong focus on ensuring that our graduates have the opportunity to enter a successful career in their chosen discipline. This strong careers focus is illustrated by the fact that the vast majority of Caledonian students looking for employment found a job or went on to further study within six months of graduation.
Student-friendly environment
Caledonian University is rightly regarded as an extremely welcoming and friendly place in which to study. You’ll be on first-name terms with your lecturers and will benefit from our small class sizes and working on group projects with your fellow students. In addition to this, the university operates an open-door policy where students can drop in to talk with academics or support staff without an appointment.
Industry links
At Glasgow Caledonian University we have succeeded in building up strong links with industry over the years and many of the companies we deal with are world leaders in their field. These relationships benefit the university and our students in many ways. Not only do these companies employ our graduates and take student placements, they also work closely with the university on research and consultancy projects and have a strong input into the design and structure of our programmes.
Us How to Find
Located in the heart of Glasgow
Glasgow Caledonian University’s single-site campus sits in the centre of Glasgow, with easy access to all air, rail and road links. If you’re driving, the university is very close to the M8 motorway for quick access to Edinburgh and Glasgow Airport. We’re also within easy walking distance of Glasgow Queen Street and Glasgow Central railway stations, Buchanan Bus Station, and the underground rail system.

ჩემს შესახებ

მე ვარ ქეთი ჩოხელი. დავიბადე 1990 წლის 14 აპრილს. სკოლის დამთავრების შემდეგ,2007 წელს ჩავაბარე ილია ჭავჭავაძის სახელმწიფო უნივერსიტეტში.ძირითად პროფესიად ავირჩიე ქართული ენა და ლიტერტურა.მეორადად კი ჟურნალისტიკა.დიდად ვარ ამ პროფესიით დაინტერესებული და მაქვს სურვილი ამ სფეროში დასაქმების.